De wekker is gezet want we 'moeten' vandaag weer verder. Er staat zelfs een nieuw park op de planning: John Day Fossil Beds National Monument. Da's nogal een mond vol.
We checken uit en via de Safeway aan de overkant (ijs, koffie en lekkere koek voor onderweg) gaan we op pad. Het is in principe niet zo heel ver in kilometers, maar omdat het meeste via secundaire wegen gaat schiet het niet heel hard op. Het is wel een prachtige route door de middle of nowhere. Oregon is toch wel heel mooi hoor!
De autoverhuurder slaan we vandaag over; die gaat pas om 10.00 uur open en da's veel te laat.
We rijden eerst naar het Painted Hills deel op zo'n 2 uur van Bend. Hier geen VC maar een informatie kiosk. We lopen hier een korte trail naar een uitzichtpunt. De omschrijving beloofde een compleet andere beleving van de painted hills en inderdaad is het alsof je er nu middenin staat. Bordeaux rood, oranje, okergeel, roze, wit violet en zelfs groen. Het hele kleurenpalet komt voorbij. Bizar dat de natuur dit zo kan maken.
We rijden door naar Artist Cove en lopen daar ook nog een korte trail waarbij uitgelegd wordt waarom de ene helft van de heuvel dieprood is en het andere deel okergeel. Als ik het goed heb onthouden heeft het te maken met verschillende tijdperken, droog vs. nat, bomen vs. geen begroeien en meer van dat soort dingen. Hoe het dan kan dat de kleurscheiding hier niet horizontaal maar verticaal is snap ik ook niet helemaal.
Hierna rijden we naar het Sheeprock deel van JDFBNM. Mind you: dit is ruim een uur rijden van het Painted Hills gedeelte. Het goeie nieuw is dat hier een VC is, dus dat we een stempel in ons paspoort kunnen zetten. De kans dat we nog eens terugkomen in deze 'uithoek' is immers niet heel groot. Het 'slechte' nieuws is dat de Painted Hills echt wel heel veel mooier zijn. Nou ja, zoeken we lekker een plek om te picknicken. Er zijn hier overal weer overdekte picknick tafels, dat zegt ook gelijk iets over de temperatuur. Sommigen van ons lezen tijdens deze stop, andere doen een powernap.
We hebben eigenlijk geen zin meer in de hier geplande wandeling. Nou da's makkelijk want dan doen we het niet. We rijden gewoon naar John Day (het plaatsjes, nog zo'n uur rijden) waar we rond 16.15 inchecken. Wel nadat we een blizzard bij de Dairy Queen hebben gehaald. De Dreamers Lodge is (tot nu toe) wel de verrassing van de vakantie. John Day is niet perse een toeristisch centrum dus de keuze qua accommodatie was zeer beperkt. Maar de goede beoordelingen op Booking.com zijn volledig terecht want de kamer is werkelijk keurig en aan alles is gedacht. We komen even helemaal bij in de airco die vrij fris staat.
Als het tijd wordt om te weten blijk ook dat goed uit te vallen. Het plaatselijke restaurant (wat ons deed denken aan het restaurant in Panguitch) heeft lekker eten voor weinig. Jurgen bestel bier en ik neem wijn. Ze komt terug met een nogal vol glas. Komt omdat ze de fles heeft leeggeschonken 😂 Geen probleem want het is een lekker wijntje!
Ik neem eindelijk maar eens een hamburger en Jurgen loaded chicken. Erg lekker.
Als we naar 'huis' lopen, toch wel zo'n 150 meter (...) zien we een hertje lopen, gewoon door het dorp. Die moet even op de foto!
Hotel: Dreamers Lodge
Geen opmerkingen:
Een reactie posten