Die wekker stond vandaag dus vroeg. Heel vroeg wat mij betreft, maar na 2 x 5 minuten snoozen is het om 05.30 (!!!) dan toch tijd om te douchen.
De receptie is dan wel tijdelijk verplaatst, de bus vertrekt 'gewoon' vanaf de voorkant van het hotel en we zijn keurig op tijd om 6.30 uur bij de bus. Geen Wesley de nachtchauffeur voor ons dit jaar! De chauffeur is er wel een van het type: geen goedemorgen of andere gezelligheid maar het zal ons een zorg zijn, als hij ons maar naar Schiphol brengt.
De Schiphol app (ideaal ding trouwens) had het al voorspeld en het klopt ook: alles gaat zeer rustig en snel. Gisteren zijn we allemaal al ingecheckt en dus nu alleen nog de koffers (zelf) afgeven, keurig 17,5 en 21 kg, en dan security. Ook hier geen rij en heerlijk toch dat zo ongeveer alles overal in en aan kan blijven. De rugzak gaat via een detour. Dat is altijd behoorlijk willekeurig lijkt het. In de trolley zitten medicijnen enzo, maar hier zit echt helemaal niks van eten, vloeistoffen en dergelijke in, alleen tablets en koptelefoons, maar blijkbaar ziet de rugzak er heel gevaarlijk uit. De meneer vermoed dat het komt door mijn flesje spa rood. Misschien de bubbels?
We wachten het langst van allemaal bij de paspoortcontrole, maar ook dat is ergens tussen 5 en 10 minuten. Wij vinden het altijd heel lekker dat wel alles achter de rug hebben en dan de tijd verder kunnen besteden aan ontbijten. En natuurlijk het kopen van tandpasta. Speciaal hiervoor zitten de tandenborstels in de handbagage zodat we na het ontbijt even lekker tanden kunnen poetsen.
We hebben geen zin de meestal net wat te knapperig afgebakken broodjes van Bread en trappen zodoende deze reisdag af met EggMcmuffins van de Mac. Na het eten, het is dan 08.30 uur, lopen we op het gemak naar de gate. Ik denk er zowaar aan om m'n 'vliegkousen' aan te doen. Het is een heel geprul maar het helpt dus dan doen we het maar.
Het boarden gaat vrij snel. De configuratie is 3-3-3 en wij zitten op de middelste drie. Dat raam hoeft niet perse en zo hebben we geen last van een buur als we naar het toilet moeten. We stijgen op vanaf de Polderbaan maar na een kwartiertje taxiën gaan we de lucht in. Onze entertainmentsystemen worden opnieuw opgestart en dan kunnen we aan de lange vlucht 'beginnen' 😉
Ook dit jaar lijkt het er op dat we de Noordelijke route vliegen, want na een uurtje vliegen we tussen het UK en Noorwegen door. We horen van piloot en steward dat de vliegtijd 10.04 minuten is i.p.v. 11 uur. Nu weet ik nooit precies of dat inclusief of exclusief taxien is, maar de ETA staat, ook nadat we nog moesten wachten en op een aantal collegapassagiers, op 11.26 i.p.v. 11.50. We gaan het zien.
Na zo'n anderhalf uur vliegen krijgen we het eten en traditiegetrouw kiest Jurgen chicken en ik pasta. Het smaakt ons prima maar het toetje is zoeter dan mierzoet.
Ergens onderweg volgt nog een, zeer kruimelige, appelkoek met wat drinken en een uur of wat later krijgen we een vegetarische curry sandwich. We weten nog van vorig jaar dat die erg lekker is, ondanks dat het niet zo klinkt. Toch handig dat de menukaart blijkbaar niet zo vaak wijzigt. We kijken wat films (A man called Otto, gebaseerd op het boek Een man die Ove heet, zowel boek als film zijn een aanrader!) en dutten nog eens wat.
Met nog een goed uur te gaan krijgen we nog een pizza snack met vieze salade en een toetje met heel veel kokos. Als je daar niet van houdt is het nogal kokosachtig. Als je er wel van houdt is het overigens ook nogal kokosachtig 😁
Uiteindelijk landen we keurig volgens planning om 11.30 uur in een bewolkt maar droog San Francisco en na 10 minuten wachten mogen we er uit. In tegenstelling tot vorig jaar in LA gaat het hier allemaal bijzonder soepel.
We wachten 10 minuten bij Homeland Security (en we hebben het getimed!) waar een vriendelijke meneer vraagt wat we komen doen en wanneer we weer naar huis gaan. Kennelijk geven we het goede antwoord want zijn reactie is 'Welcome back, enjoy'. Wel jammer dat we geen stempel krijgen. Hebben we eerder al eens eerder (niet) gehad en het maakt verder niet uit, maar staat leuk in je paspoort 😄
Het is maar een klein stukje naar de bagageband en gek genoeg spotten we Jurgen z'n koffer als eerste alhoewel de mijne er vrij snel achteraan komt. Dit nieuwe dessin valt inderdaad goed op 😆
Customs is hier gewoon een onbemand poortje. Het ding begint natuurlijk weer te piepen als ik er door loop, maar een man in uniform roept of ik m'n paspoort bij me heb en op mijn Yes word ik gelijk doorgewuifd.
De airtrain zit behoorlijk vol en dat wordt met iedere stop eigenlijk alleen maar erger. Ooit moeten deze mensen uitstappen en inderdaad: de trein stroomt leeg als we bij de halte van de Car rental zijn. Gelukkig zijn wij een van de weinigen bij Alamo. De rij bij Sixth en Thriffty is echt ongelofelijk lang. Voor ons staat een meneer te vertellen dat hij eerst een reservering bij Sixth had maar die ter plekke heeft geannuleerd omdat de rij zo vreselijk lang is. Na 10 minuten staan we bij de dame aan de balie die ons maar 1 keer vraagt of we inderdaad deze klasse willen en verder niet 'doorzeurt' en binnen no time hebben we het contract waarop staat dat we om 12.45 uur onze auto konden gaan halen. Vorig jaar reden we om 16.30 uur pas de garage uit!
We lopen naar de greeter en die neemt ons mee naar de auto's waar we uit kunnen kiezen. Er is niet heel veel keuze. Wat Pathfinders van vorig jaar en ook een Equinox uit 2022. Verder een splinternieuwe Santa Fe. We vragen of ze een leuke upgrade heeft, een Explorer of een Tahoe misschien? Ze geeft aan te gaan kijken, maar heeft ze niet. Wel komt ze met een Grand Charokee aan, maar die is duidelijk van vorig jaar en ook duidelijk gebruikt. We kiezen daarom de splinternieuwe Santa Fe. 500 mijl op de teller en alle snufjes beschikbaar dus daar kunnen we wel even mee vooruit. Geen lederen bekleding maar hij is nog nieuw dus dat is niet zo erg (vind het altijd een beetje smerig, die stoffen bekleding waar iedereen al in heeft zitten zweten enzo). Jammer genoeg geen panoramadak en of de stoelen echt lekker zitten weten we nog niet, maar voor nu prima.
Het is nog te vroeg maar we rijden toch naar het hotel. We willen de stad in, maar om nu de auto in SF te parkeren met heel je hebben en houden erin is vragen om problemen.
Eerst is het lastig en is de kamer nog niet klaar, maar mogen we wel eventueel de auto hier parkeren. Dan komt er een man de hoek om, de manager misschien?, en die checkt ons zonder problemen in. Hij heeft ons denk ik gehoord want vraagt of we uit Belgie of Nederland komen en gaat in het Nederlands verder.
De kamer is superruim, schoon en meer dan prima. We trekken onze hoodies aan en gaan op weg naar een (late) lunch. Het wordt Mel's Diner die hier 1 blok verderop zit.
Na de lunch gaan we naar Pier 39. We willen vooral wakker blijven, het hoeft niet heel spannend te zijn. We vermaken ons uiteraard in de winkeltjes, kopen Christmas ornaments van de cable car en gaan natuurlijk bij de sealions kijken. Het zijn er meer dan vorig jaar, maar da's niet zo moeilijk.
Het lijkt er op dat er een vrouwtje ligt te bevallen op een van de vlonders maar het is slecht te zien en de periodes van actie zijn kort en die van rust langer. Daar gaan we dan ook niet op wachten. Terug bij de auto willen we nog wat boodschappen bij de Safeway doen maar die blijkt er niet meer te zitten. Is dubbel jammer want vorig jaar kregen we hier korting op het parkeren door het kaartje te laten scannen bij de Safeway. We zoeken een andere maar het is hier lastig (lees: te weinig) parkeren dus we skippen de boodschappen en rijden naar Macy's om daar bij de Cheesecake Factory te eten.
Het is dan wel druk, we zijn vrij vroeg dus we hebben snel een tafel. Uiteraard nemen we allebei onze favoriet: Jurgen Hibachi Steak en ik Chicken Parmesan Pizza style. En uiteraard is het heerlijk maar we krijgen het echt niet op. We vallen inmiddels ook enigszins om van de slaap dus we rijden terug naar het hotel. Het is eigenlijk ook nog veel te vroeg, maar het is net 20.00 uur geweest als het licht uit gaat.
Hotel: Chelsea Inn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten