Ik heb het eens nagekeken, maar ons blog begint vaak met 'T minus 1'.
Maar zo voelt het ook echt.
Er gaat veel voorbereidingstijd in zo'n reis, in dit geval werd er tot 2 weken van te voren nog gesleuteld aan de route, het is 4 jaar geleden dat we met z'n tweeën door Amerika toerden en we kijken er gewoon heel erg naar uit.
Wat ook ieder jaar hetzelfde is, is dat Jurgen deze woensdag in juni al vrij is, en ik nog moet werken. Wel heb ik gepland om eerder te stoppen maar we weten allemaal hoe dat gaat. Dus uiteindelijk is het toch een uur of 4 dat ik thuis ben.
Daar wacht nog wat werk. Tijdens onze vakantie naar Curaçao eerder dit jaar is mijn fijne knalroze Eastpak niet ongehavend van de band gekomen. Maar dat hadden we eigenlijk pas in de gaten toen we in ons appartement waren. Wat er aan de hand is? Een van de wielen piept. Niet een klein piepje zoals je wel eens kunt hebben met een winkelwagentje, maar onvervalst keihard piepen als ware het een luchtalarm.
We stonden daar eigenlijk niet meer heel erg bij stil (op zo'n vakantie heb je tenslotte maar 2 keer korte tijd je bagage in handen) en het gepiep is ook alleen maar als de koffer ingepakt is. Maar toen we mijn tas uitleenden voor een reis naar Australie bleek toch dat tas niet pieploos door het leven ging. Ook in dit geval gelukkig alleen maar van en naar het vliegveld, maar toch! We kochten nog kunststofspray (of hoe heet dat spul) om te kijken of we zo het betreffende wiel konden smeren, maar dat mocht natuurlijk niet baten. En het zal bekenden niet geheel verbazen dat dit alles min of meer op het laatste moment plaats vond, zodat er niet veel meer keuze was dan dat Jurgen op zijn vrije woensdag een nieuwe ging halen. Met foto's via de app werd om meningen van designs gevraagd en vervolgens werd er een tas gekocht. Maar helaas, bij mijn thuiskomst bleek dit niet het goede model. Deze tas heeft maar 1 vak en ik wil er graag 2. Dat maakt het rondreizen wat mij betreft een stuk makkelijker. Dus snel terug naar de winkel die gelukkig toch tot 17.30 open was en niet tot 17.00 uur alhoewel we dat ook nog op de nipper haalden, en tas geruild voor een exemplaar met 2 vakken. En gekleurd bloemendesign zodat we hem (of haar?) goed kunnen herkennen op de bagageband 😄
Een nieuwe tas (of eigenlijk zachte koffer) betekent natuurlijk ook dat alle kleding, die weliswaar in stapeltjes klaar lag, nog wel ingepakt moest worden. Uiteindelijk gaat dat ook wel weer snel want je weet precies wat je allemaal mee wilt en/of moet nemen, dus om 19.15 uur zitten beide koffers in de auto en rijden we naar Schiphol. Dit jaar overnachten we weer bij Van der Valk en net anderhalf uur later zijn we ingecheckt.
Puur toevallig vinden we het parkeerterrein aan de voorkant (te) vol en rijden we naar achteren. Daar hebben we nu mazzel mee, want de receptie wordt verbouwd en de tijdelijke receptie is bij de ingang aan de achterkant. Ook onze kamer ligt in dat deel van het hotel en zodra de koffers boven zijn melden we ons in het restaurant voor ons eerste vakantie-diner.
Het toetje is een cocktail op het terras bij de brasserie. Die kickt er nogal in, maar ondanks dat de keuken eigenlijk al 5 minuten dicht is, kunnen we nog wat brood met aioli bestellen.
Terug op de kamer blijkt dat een ongelukkige keuze want we zijn de tandpasta vergeten! Gelukkig hebben we wel tandenborstels en listerine bij en kunnen we morgen ongetwijfeld inkopen doen op het vliegveld.
De wekker staat vroeg want we moeten de shuttle van 06.40 uur hebben. Onze vlucht vertrekt om 09.50 en de shuttle van 07.00 vinden we dan te laat.
Hotel: Van der Valk A4
Geen opmerkingen:
Een reactie posten