De bedden (we hebben hier een double queen) liggen hier echt fantastisch en het duurt dan ook even voor we er uit gaan. De wandeling naar Corona Arch staat op de planning en we willen onderweg daar naar toe ontbijten.
Denny's blijkt niet meer te bestaan, 2e keus is het restaurant waar we in 2012 ons eerste Amerikaanse ontbijt hadden (wij sliepen toen in de Big Horn Lodge, die ligt er naast). Jurgen kiest een standaard ontbijt, ik doe eens wat anders en neem een ontbijt in de vorm van een hamburger. Had alleen even gemist dat daar ook daadwerkelijk een hamburger tussen zat 😄 Ik dacht dat het alleen het broodje was. Ondanks dat smaakte het goed.
De toegangsweg naar de Corona Arch ligt zo ongeveer recht tegenover de ingang van Arches. De weg volgen zorgt dat je vanzelf bij de parkeerplaats komt. Schoenen aan, petten op, insmeren, toch nog maar die extra gallon water mee en gaan. Eigenlijk is het weer veel te warm, nu al 38 graden en het is pas 10.30 uur, maar goed.
De eerste meters klimmen behoorlijk en net als we daar zijn realiseer ik me dat het fototoestel nog in de auto ligt. Dat is op zich niet zo erg, we kunnen ook foto's nemen met de telefoon, maar het fototoestel ligt nogal op zicht op het dashboard. Da's misschien een minder slim idee.
Jurgen is zo lief om even terug te lopen maar 2x die helling bij praktisch 40 graden is niet zo fijn zeg maar. Boven even bijkomen en dan de spoorrails oversteken en verder op pad.
Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Het pad is goed te doen, bij vlagen wat steil maar niets ergs. Maar je loopt hier in de volle zon en het is echt heel erg warm. De rotsen weerkaatsen de warmte ook nog eens dus het komt van alle kanten. Jurgen heeft een beetje hetzelfde als ik in 2019 onderweg naar de Delicate Arch dus we gaan in de (beperkte) schaduw van een van de weinige boompjes zitten. Even bijkomen en afkoelen.
Gelukkig hebben we meer dan genoeg water bij ons en dat helpt.
Na een kwartiertje lopen we weer door en al snel komen we bij een passage waarbij je met een ketting jezelf omhoog moet trekken. Ook hier geldt weer dat het eigenlijk helemaal niet veel voorstelt, maar de combinatie met de hoge temperatuur maakt dat het gewoon hier genoeg is geweest. Ik loop nog een klein eindje verder de ladder op zodat ik een mooier uitzicht hebt op de Corona Arch en de Bow Tie Arch en Jurgen gaat alvast op het gemak terug.
Niet veel later zijn we weer herenigd en na een paar bochten komen we bij een overhangende rots uit waar we met wat passen en meten precies even in de schaduw kunnen zitten. Hier zetten we zwaarder geschut in drinken we Gatorade. Of het nu psychisch is of niet, dat doet gelijk goed.
Terwijl we hier zitten bij te komen komt er een man met 2 kinderen (echt nog wel kleine kinderen, een jaar of 4 en 6) en die is niet helemaal goed voorbereid. Of beter helemaal niet goed. HIj heeft voor ieder slechts 1 flesje water mee en daar mogen ze nu maar de helft van drinken want tja, ze moeten ook nog terug. Zelf drinkt hij helemaal niks.
Vooral het oudste jochie heeft een kop als een boei en enorme dorst. Wij bieden dan ook ons water aan (de gallon is nog ongeopend; we hadden echt veel water bij ons 😇). Eerst slaat de man het nog af maar als we aandringen worden de flesjes dankbaar bijgevuld en nog eens een keer. Eerlijk gezegd vind ik hier wel wat van; als je nu nog 2 flesjes water hebt, ga dan niet in deze bloedhitte met 2 kinderen wandelen denk ik dan. Maar goed, wij hebben onze goede daad van vandaag weer verricht en bijkomend voordeel is dat onze rugzak nu een heel stuk lichter is geworden.
Nadeel van al dat water (wel een bewijs dat we voldoende hebben gedronken volgens mij) is dat ik erg nodig moet plassen. Gelukkig staat er op de parkeerplaats zo'n typisch Amerikaans/Nationale Parken huisje met een toilet. Dat levert even een klein paniek moment op als ik de deur niet meer open krijgt. Jurgen staat al bij de auto de schoenen uit te doen maar hij hoort toch dat ik een harde brul geef. Hij denkt aan andere problemen en komt aanlopen met de doos tissues 😄 Zo ongeveer tegelijkertijd geef ik een goeie trap tegen de deur en kan ik weer uit dat benauwde hok. Eind goed, al goed!
In de auto koelen we af bij de airco (het blijkt 108F!) en nog meer na onze stop bij Frozen Yoghurt waar ik een ijsje tap en Jurgen een verse Milkshake neemt. Het is pas half 3 als we bij het hotel zijn maar wij vinden het een mooie tijd voor een duik in het zwembad. Het sist nog net niet als we in het water springen maar het scheelt niet veel.
Ondertussen draaien we een was, dat is ook weer hard nodig. De nieuwe t-shirts van Jurgen die nog niet in de droger kunnen/mogen zijn in een mum van tijd gedroogd over de stoelen bij het zwembad.
Ondertussen draaien we een was, dat is ook weer hard nodig. De nieuwe t-shirts van Jurgen die nog niet in de droger kunnen/mogen zijn in een mum van tijd gedroogd over de stoelen bij het zwembad.
Op internet zagen we dat er in Moab een terreintje met foodtrucks zou moeten zijn. Aangezien we die in SF gemist hebben besluiten we in de herkansing te gaan. Helaas blijkt het overgrote deel van de trucks gesloten, wellicht vanwege 4th of July? Ons plan B is Pasta Jay. Tsja, wat zal ik hier van zeggen. Het eten is best oke, Jurgen had de chicken Genovese en ik de Parmigiana, maar het bijgerecht is niet te doen zo hard. Gek genoeg is dat pasta. Je zou toch denken dat dat in dit restaurant beter zou zijn.
We lopen nog door het gezellige stadje, kopen hier en daar nog een souvenir en dan zijn we er wel klaar mee. De zoektocht naar Moab t-shirts is namelijk gisteren al geëindigd toen Jurgen een nieuwe versie van zijn praktisch versleten (en zo blijkt naast de nieuwe gigantisch verkleurde) Moab t-shirt heeft gescoord.
Alhoewel we hier verder weinig merken van 4th of July is er 's avonds wel mooi vuurwerk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten